KÖYÜN TARİHÇESİ

KOYUN TARIHCESI

Osmaniye (Loukt), Yozgat'ýn Sorgun ilçesine baðlý bir Aþuwa-Abaza köyüdür. Köy, Sivas-Ankara karayoluna oldukça yakýndýr.

Tarihçesi: Köy halký, Karaçay-Çerkes Özerk Cumhuriyeti'ndeki Kubina-Loukýt köyünden göç etmiþtir. 1864 yýlýndaki büyük sürgünde Kafkasya'dan deniz yoluyla gelen Aþuwa ve Apsýwa Abazalardan oluþan yaklaþýk 2000 kiþilik bir grup, Ýstanbul-Þile civarýna iskan edilmek istenmiþ. Apsýwalar bu bölgeyi beðenmiþlerse de Abazinler üç kola bölünerek Anadolu'ya ilerlemiþler. Bunlarýn bir bölümü Yozgat-Sorgun'da Osmaniye köyüne, diðer bir bölümü Adana-Tufanbeyli'de Akpýnar köyünü, üçüncü bölümü ise Kayseri-Pýnarbaþý'da Altýkesek köyünü kurmuþlardýr. Osmaniye'ye yerleþen grup bölgenin tarým ve hayvancýlýða elveriþli oluþunu göz önüne almýþlardýr. Osmaniye köyüne yerleþen ailelerin bir kýsmý kýsa bir süre sonra bu bölgeyi beðenmedikleri için Osmaniye'den ayrýlýp Fuadiye, Çayýrözü ve Aðýllý köylerini kurmuþlardýr.

Sülaleler: Köyün kuruluþunda en önemli rolü üstlenen sülale, bir prens ailesi olan Lou'lardýr. Diðer aileler ise þunlardýr: Acbek, Aji, Apsa, Aysan, Bala, Bedauh, Belag, Býc, Canýmbey, Cebeþ, Cguatan, Cu, Cucu, Çagua, Çkua, Çkudu, Degune, Dgaç, Dýug, Dzýðua, Gagi, Gogua, Guana, Habat, Haþutsa, Heabýça, Huýd, K'am, Keaça, Kelemet, Khanbot, Khanþokhua, Khopsýrgen, Kik, Laçýþ, Mýkua, Nepþ, Nýr, Þkarawa, Þogan, Wadýz, Waz. Belað, Dýug, Çkudu, Khanþokhua ve Laçýþ sülaleleri, Osmaniye'ye yerleþtikten sonra köyde yokolan sülalelerdir. Tamamen köyden ayrýlan aileler ise þunlardýr: Býc, Gogua, Heabýça. Bala, Bedauh, Canýmbey, Cu, Cucu, Dgaç, Dzýðua, Huýd, Keaça, Kelemet, Khanbot, Þkarawa, Þogan ve Wadýz süaleleri ise Osmaniye'den tamamen ayrýlýp diðer Abaza köylere yerleþmiþlerdir. Ayrýca, köyde iki de yabancý aile yaþamaktadýr.

Nüfusu: Rivayetlere göre köy, kuruluþunda yaklaþýk 170 haneden oluþmaktaydý. Ancak köyün kuruluþundan bir süre sonra bazý aileler ayrýlarak bugünkü Fuadiye, Çayýrözü ve Aðýllý köylerini kurmuþlardýr. Günümüzde Osmaniye'de yaklaþýk 30 hane bulunmaktadýr.

Sosyo-Ekonomik ve Kültürel durum: Köyün kuruluþunda iskan müdürlüðünce belirlenen arazi ve otlak sýnýrlarý oldukça geniþti. Ancak zamanla azalan nüfus sonucunda komþu köylerle arazi sorunlarý ortaya çýkmýþtýr. Ayrýca köyden ayrýlanlarýn çoðunun ve köy sakinlerinin bir bölümünün topraklarýný komþu köy halkýna satmýþlardýr. Bu durum da asimilasyon ve yabancýlaþmayý beraberinde getirmiþtir. Nüfusun hemen tamamý okur-yazardýr. Köy ilkokulu 1936 yýlýnda açýlmýþtýr. Köyün esas geçim kaynaklarý tarým ve hayvancýlýktýr. Tarým ürünü olarak çoðunlukla buðday, arpa, nohut ve mercimek yetiþtirilir. Bununla birlikte küçükbaþ hayvancýlýk da yapýlmaktadýr. Köye ulaþým araçlarý ferdi otomobil ve traktörlerdir.
Köyde anadili kullanma oraný gün geçtikçe azalmaktadýr. Özellikle gençler Abazaca konuþamamaktalar. Buna karþýn Kafkasya ve özellikle Abhazya ile ciddi baðlantýlar kurup buralarý ziyaret eden, kültürel konularda emek sarfeden, Abhazya'ya yerleþen Osmaniyeliler bulunmaktadýr. Bu isimlere örnek olarak Habat Nizamettin Ceylan'ý verebiliriz.